Jakarta - Yogjakarta

(The Phoenix Hotel)

Maandagochtend stappen we in Jakarta op de trein voor een acht uur durende reis naar Yogjakarta. We zitten Executif en kunnen nog televisie kijken ook. Dat het een verborgen cameraprogramma uit de jaren '90 is, vergeten we dan maar even.
Acht uur later stappen we in Yogja uit de trein, en nemen een taxi naar The Phoenix Hotel. Het ziet er iets luxer uit dan we gedacht hadden, en kost ook iets meer dan de Lonely Planet zei, maar het is voor Nederlandse begrippen nog steeds heel goedkoop, en we besluiten om lekker luxe te doen en hier te blijven slapen. Nadat we met alle egards naar onze kamer begeleid zijn, frissen we ons om beurten op (in de badkamer met regendouche!) en gaan dan richting het centrum. We nemen een becak (fietstaxi) richting het paleis. Het is uiteraard al gesloten in de avond, maar we wilden het toch even zien. Er valt weinig te zien, het ligt achter een grote muur, dus we lopen van daar uit wat rond in het plaatsje. Het is enigszins 'verwestert', maar zeker nog charmant, en veel relaxter dan Jakarta. We eten in een heel lokaal tentje, maar het eten is er echt uitstekend (vergeet de rat die in een hoek achter de plantenbak verdwijnt...), en het kost niets. We zijn voor ons beiden iets meer dan een euro kwijt. Daarna lopen we nog wat rond bij de souvenirstalletjes en gaan dan weer terug naar het hotel.
Dinsdag 17 augustus vieren ze in Indonesie onafhankelijkheidsdag, en zijn alle musea en aanverwante bezienswaardigheden gesloten. We moeten het paleis van de sultan dus missen. Dan doen we maar rustig aan, we ontbijten in een koffietentje, waar ze Koffie verkeerd en bitterballen serveren. Pieter bestelt ze, maar ze smaken toch niet helemaal zoals de echte van Dobbe bitterballen! Na het ontbijt is het al half twee, en lopen we het centrum weer in. We gaan kijken wat er aan festiviteiten te doen is. Bij een overheidsgebouw is wat gaande, er staan heel veel mensen voor het hek en er is veel politie op de been, dus wij sluiten ons aan. Na een kwartiertje ofzo begint een fanfare te spelen, en voeren traditionele dansers een voorstelling op. Het zegt ons niet zoveel, en we kunnen het niet echt goed zien, dus lopen we na een klein half uurtje weer verder. Uiteindelijk zijn we ongeveer het hele stadje doorgelopen, en gaan we eten in een straatje dat er uitziet als een backpackersstraatje. Niet echt mijn ding, maar we zijn moe en hebben honger. Het eten is niet echt heel speciaal, en drie keer zo duur als gisteren. Maar goed. We laten ons door een becak weer afzetten op de Jalan Malioboro en lopen van daar weer terug naar het hotel.
Voor morgen staat de Borobudur op het programma, en daarna gaan we weer verder oostwaarts. So far, so good.