Back in KL

Zei ik geen zon in Langkawi? I stand corrected, want als ik ' s ochtends wakker word, schijnt de zon volop, en dat blijft de hele dag zo. Eigenlijk doen we helemaal niks, alleen aan het zwembad liggen. Boekje lezen, muziek luisteren. Heerlijk. Beetje bij beetje begint mijn reis echt tot me door te dringen, en realiseer ik me dat ik weer een prachtreis gemaakt heb, en weer geweldige mensen heb leren kennen.

(Foto: Met Mun in Langkawi)

'S avonds gaan we naar de lokale bar, waar we samen met Deen wat drinken. Omdat het ramadan is, wordt er weinig gedronken, alleen door de toeristen die nog op het eiland zijn achtergebleven.

Vanochtend vloog Mun al vroeg weer naar KL (werk!), en ik neem s middags een vlucht. Ben nu ingecheckt in mijn laatste hotel voor deze reis. Ik heb nog twee dagen, en heb net met Mila gebeld, die me vertelt dat ik morgenavond van haar ben. Geen probleem, ik kijk ernaar uit haar weer te zien.

Nog twee dagen KL, met oude vrienden.

Het motoravontuur in Phnom Penh.

Darin vindt dat we een motor/brommer moeten huren in Phnom Penh, omdat het cool is, en omdat we dan tenminste voor even verlost zijn van het eeuwige: Tuktuk? Tuktuk?

Ik vind het wel een goed idee. Darin gaat het allemaal regelen, en zal me de volgende dag ophalen bij mijn hotel. Sure enough, de volgende dag staat Darin met helm en al aan de deur, gezicht op onweer. Hij is al aangehouden door de politie, die in Cambodja echt zo corrupt is als ik weet niet wat. Hij was aangehouden omdat hij geen rijbewijs had. Helaas was hij zo dom om zijn portemonnee open te doen om zijn autorijbewijs eruit te halen, dus meneer de agent had gezien hoeveel geld hij had. Dom, want hij kwam er niet onderuit $20 (!!!) te betalen. En dat is echt veel, gezien het gemiddelde maandsalaris in Cambodja $100 is.

Nou ja, we schrijven het toe aan leergeld (Darin betaalt veel leergeld in Cambodja) en gaan op weg. Na een tijdje rijden staat opeens de politie weer voor ons neus. Ik denk nog: Niet weer, en hoor Darin al zuchten. Darin is blijkbaar een eenrichtingsweg ingereden. In zijn beste Engrish legt hij uit dat hij vanmorgen al betaald heeft, maar daar heeft deze agent echt lak aan, en hij zet zijn meest boze gezicht op. Ik moet stiekem wel lachen, maar knijp 'm ook wel een beetje. We moeten deze man gewoon gaan omkopen, anders moeten we mee naar het bureau, en dan gaat het ons nog meer kosten. Heel omzichtig ga ik in mijn portemonnee op zoek, maar ik weiger deze man $20 te gaan betalen. Gelukkig heb ik ook nog $10, en daar doet hij het natuurlijk ook voor.

We mogen weer op weg.

Dure huur van de brommer, die zelf maar $12 voor een dag kostte.

Om me terug te betalen, koopt Darin later die middag trouwens wel heel lief een boek voor me van een overlevende van de Khmer Rouge, van een van de straatkinderen die boeken verkoopt.

Tot zover.

Bye bye Cambodia, hello Malaysia

De laatste dag in Phnom Penh ga ik 's ochtends naar de Russian Market. Een redelijk groot overdekt complex met allemaal hele nauwe straatjes, waar ze alles verkopen wat je maar nodig zou kunnen hebben, maar vooral veel souvenirs. Ik wil nog wat Cambodjaanse dingen scoren voor ik weer verder ga. Na 10 minuten loopt het zweet me al in straaltjes over mijn rug, maar toch vind ik het leuk hier nog even te zijn. Ik scoor de souvenirs die ik in gedachten had en nog wat meer (rugzak wordt zwaar!) en loop dan terug. De tuktuks vliegen me weer om de oren, en op de hoek van mijn straat maak ik een afspraak met een driver om me om half 3 op te halen om me naar het vliegveld te brengen. Ben benieuwd.
Voor de lunch heb ik afgesproken met Bel, een Chinees/Australische, die hier sinds een paar maanden vast woont, maar hier al jaren komt. Het blijkt een ontzettend leuke meid (ik ben hier wel vreselijk verwend wat mensen betreft). We gaan naar Romcheng, een restaurant waar straatkinderen werken, zodat ze zich hebben op een (betere) toekomst. Daar wil ik best een paar dollar meer voor betalen. Het eten is er, hoe kan het ook anders, heerlijk. We kletsen alsof we elkaar al tijden kennen, en lopen dan samen terug naar mijn hotel. Daar drinken we nog wat, en dan is het voor mij toch echt tijd afscheid te nemen, zowel van Bel als van Cambodja. Wonder boven wonder staat de besproken tuktuk om half 3 braaf op me te wachten, en als ik instap, begint het te regenen. Passend afscheid. Mijn laatste rit in een tuktuk in een Cambodja. Aan de ene kant ben ik blij nu naar Maleisie te gaan, wat meer 'modernisatie' (wat dat dan ook moge zijn) en gemak, maar aan de andere kant ben ik toch wel wat gehecht geraakt aan Cambodja. Nou ja, wie weet, ooit......
Na een hobbelige tuktuk-rit en een hobbelige vlucht (regen en onweer!) land ik 's avonds in Kuala Lumpur. Wat een cultuurshock, ik moet even wennen.
In het centrum ontmoet ik Mun. Leuk om hem weer te zien na zoveel maanden. Het is onafhankelijkheidsdag in Maleisie, maar we houden het rustig, omdat het ramadan is, en er veel zaken gesloten zijn, of vroeg sluiten. Niet erg, we moeten toch vroeg op te vliegen.
In de ochtend regent het pijpestelen in KL, dus weer een vlucht in de regen.
Nu in Langkawi, droog, vochtig en warm, maar helaas geen zon. Volgens mij is de regen nu niet meer te ontsnappen. Nou ja, ons hotel heeft een zwembad, bubbelbad en spa, dus het gaat wel goedkomen.
Moet nu rennen, gaan naar een of andere pasar, en dat moet perse nu, in verband met ramadan en het breken van het vasten enzo.
Later meer over het motoravontuur met Darin in Phnom Penh.