We staan vroeg op, om 9 uur vertrekken we naar Puskhar, een rit van 132 kilometer en 3,5 uur. Onderweg komen we terecht in een enorme hoosbui, het monsoon-seizoen lijkt langzaam aan te breken. Om Pushkar binnen te komen, moeten we via een soort van bouwterrein met gevaar voor eigen leven door de modder rijden. De chauffeur doet dit koelbloedig en onverschrokken. De eerste kennismaking met Pushkar is nou niet direct uitnodigend. De chauffeur zet ons af bij een hotel, waar hij op ons zal wachten, en van waaruit wij dus ons avontuur in Pushkar kunnen beginnen. Door Lonely Planet gewaarschuwd en door schade wijs geworden, wimpelen we iedereen die ons nu nog maar enigszins benaderd af met een bits: No, thank you, wat ons op een aantal boze blikken komt te staan, maar waarbij we redelijk met rust gelaten worden. Pushkar is een pelgrimsplaats, en alle gelovige Hindu's moeten minimaal 1 keer in hun leven hier komen, om te baden in het heilige water in een van de 52 ghats, die langs het meer liggen, dat volgens de legende ontstaan is toen Brahma een lotusbloem liet vallen. We bekijken de ghats van een afstandje. Er baden niet veel mensen, maar de bedrijvigheid erom heen is eigenlijk net zo interessant.
Dan gaan we naar het 'centrum' van het dorp (of zou het een stad zijn?), waar het een grote winkelstraat is, en we dus bijna niet ontkomen aan het 'Come have a look', 'Excuse me', 'Namaste', 'Are you a model', enz. We kijken hier en daar, maar ik vind de koopwaar in Jaipur, hoewel duurder, veel mooier. We scoren wel wat kleine souvenirtjes. Net voor de regen met bakken uit de hemel gaat vallen, gaan we een restaurant binnen, dat weer is aanbevolen door de Lonely Planet. Dit keer staat het jaartal erbij. Ik neem alleen maar een lassi (met cashew noten!), Judith houdt zich verre van alles wat Indiaas is en gaat voor nancho's, die als ze geserveerd worden op alles behalve nancho's lijken en naar alles behalve nancho's smaken.
Judith is vooral gefascineerd door de apen die op het dak van verschillende huizen zitten. Ik ben vooral gecharmeerd van de charme van Pushkar, dat me aan Ooty doet denken.
Aan het eind van de middag gaan we terug naar onze chauffeur, die halsbrekende toeren moet uithalen om het plaatsje weer uit te komen. Door de regenval is de weg die we genomen hadden, is omgetoverd in een modderpoel. We passeren nog de bekende kamelen van Pushkar, en we zijn weer op weg. In de bergen zien we langs de kant een groepje mensen die de aapjes aan het voeren zijn, en Judith wil onze koekjes ook graag voeren. Dus we stappen uit om de aapjes te voeren. Het hoogtepunt van Judith's dag!
Inmiddels regent het overal, en ook in Jaipur regent het nu pijpestelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten