Ik vertrek 's ochtends om 9 uur in Breda. Het sneeuwt. Ik neem de trein naar de luchthaven van Dusseldorf, wat met alle overstappen al een avontuur op zich is. Het blijft sneeuwen, en nadat ze in Dusseldorf het vliegtuig ' gede-iced' hebben, kunnne we vertrekken naar Dubai. Daar kom ik om middernacht aan, en om 3 uur in de morgen vertrekt mijn vlietuig naar Cochin. Een voorspoedige, maar nogal vermoeiende reis.
Als ik in Cochin uit het vliegtuig stap, valt de warmte als een natte deken over me heen. Het is warm! En vochtig! Bij de douane verbaas ik me over de enorme werkverschaffing (waarom moet mijn visum en de daarin zojuist geplaatste stempel 3 passen later nogmaals gecontroleerd worden?). Als uiteindelijk mijn rugzak als laatste van de band rolt, kan ik eindelijk naar buiten. Daar staat Devesh me al op te wachten, met de taxi. We rijden Cochin in, naar ons hotel. Het verkeer is crazy madness. Iedereen toetert en neemt voorrang. Hier geldt duidelijk het recht van de sterkste. Ons hotel voor de eerste nacht is prima. De douche is er uitstekend, dus tegen een uur of 11 ben ik helemaal klaar om te gaan. We nemen de boat jetty naar Fort Cochin, wat ooit overheerst werd door de Nederlanderse, getuige the Dutch Palace en het Nederlandse kerkhof.
We hebben een heerlijke lunch, spicy chicken en cashew naan! We lopen naar het strand, ik wil heel graag de Chinese visnetten op de foto zetten bij zonsondergang. Helaas is het mijn dag niet, want de zon is ver te zoeken. Op het strand ontmoeten we wel een schoolklas, en al gauw hebben we aanspraak van een aantal jongens. Een van hen, Johnny, is 13 en spreekt erg goed Engels. Dat heeft hij geleerd door Engelse actiefilms te kijken, zegt hij. Hij en zijn vriendjes poseren maar wat graag voor me, en als ze weggaan, komen ze ons allemaal keurig een hand geven. ' Nice to meet you'.
De zonsondergang zit er echt niet in, dus nu terug naar het vasteland, eten en dan vroeg naar bed. Ik ben een beetje het besef van tijd kwijt.
Als ik in Cochin uit het vliegtuig stap, valt de warmte als een natte deken over me heen. Het is warm! En vochtig! Bij de douane verbaas ik me over de enorme werkverschaffing (waarom moet mijn visum en de daarin zojuist geplaatste stempel 3 passen later nogmaals gecontroleerd worden?). Als uiteindelijk mijn rugzak als laatste van de band rolt, kan ik eindelijk naar buiten. Daar staat Devesh me al op te wachten, met de taxi. We rijden Cochin in, naar ons hotel. Het verkeer is crazy madness. Iedereen toetert en neemt voorrang. Hier geldt duidelijk het recht van de sterkste. Ons hotel voor de eerste nacht is prima. De douche is er uitstekend, dus tegen een uur of 11 ben ik helemaal klaar om te gaan. We nemen de boat jetty naar Fort Cochin, wat ooit overheerst werd door de Nederlanderse, getuige the Dutch Palace en het Nederlandse kerkhof.
We hebben een heerlijke lunch, spicy chicken en cashew naan! We lopen naar het strand, ik wil heel graag de Chinese visnetten op de foto zetten bij zonsondergang. Helaas is het mijn dag niet, want de zon is ver te zoeken. Op het strand ontmoeten we wel een schoolklas, en al gauw hebben we aanspraak van een aantal jongens. Een van hen, Johnny, is 13 en spreekt erg goed Engels. Dat heeft hij geleerd door Engelse actiefilms te kijken, zegt hij. Hij en zijn vriendjes poseren maar wat graag voor me, en als ze weggaan, komen ze ons allemaal keurig een hand geven. ' Nice to meet you'.
De zonsondergang zit er echt niet in, dus nu terug naar het vasteland, eten en dan vroeg naar bed. Ik ben een beetje het besef van tijd kwijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten