Zei ik geen zon in Langkawi? I stand corrected, want als ik ' s ochtends wakker word, schijnt de zon volop, en dat blijft de hele dag zo. Eigenlijk doen we helemaal niks, alleen aan het zwembad liggen. Boekje lezen, muziek luisteren. Heerlijk. Beetje bij beetje begint mijn reis echt tot me door te dringen, en realiseer ik me dat ik weer een prachtreis gemaakt heb, en weer geweldige mensen heb leren kennen.
(Foto: Met Mun in Langkawi)
'S avonds gaan we naar de lokale bar, waar we samen met Deen wat drinken. Omdat het ramadan is, wordt er weinig gedronken, alleen door de toeristen die nog op het eiland zijn achtergebleven.
Vanochtend vloog Mun al vroeg weer naar KL (werk!), en ik neem s middags een vlucht. Ben nu ingecheckt in mijn laatste hotel voor deze reis. Ik heb nog twee dagen, en heb net met Mila gebeld, die me vertelt dat ik morgenavond van haar ben. Geen probleem, ik kijk ernaar uit haar weer te zien.
Nog twee dagen KL, met oude vrienden.
Het motoravontuur in Phnom Penh.
Darin vindt dat we een motor/brommer moeten huren in Phnom Penh, omdat het cool is, en omdat we dan tenminste voor even verlost zijn van het eeuwige: Tuktuk? Tuktuk?
Ik vind het wel een goed idee. Darin gaat het allemaal regelen, en zal me de volgende dag ophalen bij mijn hotel. Sure enough, de volgende dag staat Darin met helm en al aan de deur, gezicht op onweer. Hij is al aangehouden door de politie, die in Cambodja echt zo corrupt is als ik weet niet wat. Hij was aangehouden omdat hij geen rijbewijs had. Helaas was hij zo dom om zijn portemonnee open te doen om zijn autorijbewijs eruit te halen, dus meneer de agent had gezien hoeveel geld hij had. Dom, want hij kwam er niet onderuit $20 (!!!) te betalen. En dat is echt veel, gezien het gemiddelde maandsalaris in Cambodja $100 is.
Nou ja, we schrijven het toe aan leergeld (Darin betaalt veel leergeld in Cambodja) en gaan op weg. Na een tijdje rijden staat opeens de politie weer voor ons neus. Ik denk nog: Niet weer, en hoor Darin al zuchten. Darin is blijkbaar een eenrichtingsweg ingereden. In zijn beste Engrish legt hij uit dat hij vanmorgen al betaald heeft, maar daar heeft deze agent echt lak aan, en hij zet zijn meest boze gezicht op. Ik moet stiekem wel lachen, maar knijp 'm ook wel een beetje. We moeten deze man gewoon gaan omkopen, anders moeten we mee naar het bureau, en dan gaat het ons nog meer kosten. Heel omzichtig ga ik in mijn portemonnee op zoek, maar ik weiger deze man $20 te gaan betalen. Gelukkig heb ik ook nog $10, en daar doet hij het natuurlijk ook voor.
We mogen weer op weg.
Dure huur van de brommer, die zelf maar $12 voor een dag kostte.
Om me terug te betalen, koopt Darin later die middag trouwens wel heel lief een boek voor me van een overlevende van de Khmer Rouge, van een van de straatkinderen die boeken verkoopt.
Tot zover.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten